“Παραμύθι – μύθι – μύθι της γιαγιάς ….” Η γιαγιά μου διαβάζει στην τάξη μας μία χριστουγεννιάτικη ιστορία
Στα πλαίσια του προγραμματισμού των χριστουγεννιάτικων δράσεων στο νηπιαγωγείο μας, τα παιδιά προκάλεσαν τις γιαγιάδες τους να διαβάσουν στην τάξη μας χριστουγεννιάτικες ιστορίες από βιβλία με στόχο να ομορφύνει κι άλλο το χριστουγεννιάτικο κλίμα και να νιώσουμε ακόμη πιο γλυκά συναισθήματα μέσα σε ένα ζεστό, αγαπησιάρικο παραδοσιακό περιβάλλον με την αφήγηση παραμυθιών από ένα πολύ αγαπημένο και οικείο πρόσωπο των παιδιών: τη γιαγιά.
Η γιαγιά του Γιάννη, η κυρία Ανθούσα ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των παιδιών και μας διάβασε με παραστατικό και γλαφυρό τρόπο μέσα από βιβλίο της βιβλιοθήκης της τάξης την ιστορία ” Ο Τσαγκάρης και τα Ξωτικά” δίνοντας με την αγάπη της και μέσα από διάλογο με τα παιδιά συμβουλές και παροτρύνσεις για την προσφορά, την ανιδιοτέλεια, την αλληλοβοήθεια, την αναγνώριση και την εκτίμηση.
Την επόμενη φορά ήταν η σειρά της γιαγιάς του Στέργιου. Η κυρία Μαρία που έφερε χριστουγεννιάτικο δωράκι σε κάθε παιδί, κρατούσε στα χέρια της ένα ολοκαίνουριο βιβλίο με τίτλο: “Το κλειδί των Χριστουγέννων”. Πρόκειται για την ιστορία που η ίδια η γιαγιά μαζί με τον εγγονό της επέλεξαν να διαβάσει στα παιδιά της τάξης. Μία υπέροχη πραγματικά ιστορία! Ιστορία που μάς συγκίνησε και που άγγιξε όλους μας και ιδιαίτερα τα παιδιά. Το νόημα της; Τόσο επίκαιρο : η προσπάθεια των παιδιών να περάσουν το μήνυμα ότι το κλειδί της ευτυχίας στη ζωή μας είναι να είμαστε αγαπημένοι μέσα στην οικογένειά μας και στην ευρύτερη κοινότητα μας, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και οι γονείς να περνούν περισσότερο και ποιοτικότερο χρόνο με τα παιδιά , γιατί τα χρόνια περνούν γρήγορα και αδυσώπητα. Οι υποχρεώσεις και οι δουλειές των μεγάλων δε σταματούν ποτέ και καλό θα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα καθώς και οι ευαίσθητες ομάδες της γειτονιάς, της πόλης μας, της κοινωνίας μας , μάς θέλουν δίπλα τους. Τέλος, την πραγματική αγάπη, την ανιδιοτελή προσφορά και αποδοχή τη χρειαζόμαστε όλοι μας αλλά περισσότερο οι αδύναμες και ευαίσθητες ομάδες ανθρώπων και οφείλουμε οι “περισσότερο προνομιούχοι” να συμμετάσχουμε σε τέτοιες προσπάθειες και δράσεις. Το βιβλίο ενσωματώθηκε στη βιβλιοθήκη του σχολείου ως δωρεά από το μαθητή Στέργιο και τη γιαγιά του Μαρία.
Ευχαριστούμε θερμά τις αξιότιμες κυρίες Ανθούσα Ταγκαλίδου και Μαρία Ασλανίδου, τις δύο υπέροχες γιαγιάδες για την υποστήριξή τους στη δράση του σχολείου μας.












